ԽՃԱՆԿԱՐ

ԷՋԸ  ԼՐԱՑՄԱՆ ԸՆԹԱՑՔՈՒՄ Է...

սեղմի'ր նկարի վրա՝ այն մեծացնելու համար

***

Անդունդ է ահավոր,

Անկումը՝սրընթաց.

-Այդ ո՞վ է կամավոր,

Կամրջից նետվում ցած:

-Մեր միջի այն խորթը,

Որ մեզ չէր հավանում,

Ասում է անցորդը՝

Չարամիտ,անանուն...

 ԱՆՑՈՒՄԻ ՔԱՈՍՈՒՄ (2001թ)  շարքից

***
Չարիքի զարթոնք, աղետի տարափ,
Արարող  ոգու ուժերի հյուծում,
Խիղճն ու հավատը ՝ հոգեդարձ կարապ,
Հին ու նոր դարի սահմանագծում:

Մեր շուրջը՝ որբեր,հառաչ խլաձայն,
Թշվառ բազմություն, արտագաղթ ու սով,
Գնում ենք՝ընկած մի խավար կածան,
Արևոտ ուղի գտնելոու հույսով,

Խաբվա՞ծ ենք նորից , գրողը տանի,
Ի՞նչ կտա մերժված հնի այցը նոր,
Մեր երկիրը շեն մատնել թալանի,
Բռնել ենք ընթացքն այս խենթացնող...


***

Կայծակը  խփեց սալկուտի վրա,
Ահուդող իջավ արտուտի վրա,
Արտը ծանրացավ ու փռվեց գետնին՝
Անձրևախառը կարկուտի վրա:

Պտղաթափ եղան ծառերը այգու,

Ջրախեղդ եղան բույսերը մարգում,

Տերն էլ աղոթեց ծագող արևին,

Հույսը՝ կթանի, կալ- կուտի վրա:

***

Անչափ երկարեց գիշերն այս խավար,

Երբ լուսաբաց ենք տենչում հուսավառ:

Մենք, որ ունեինք արդար մի պահանջ,

Ելանք պայքարի՝ կռվով աննահանջ,

Մարտը շահեցինք,հետո ի՞նչ արինք,

Հետոն դարձրինք մահացու չարիք,

Ինչի՞ է նման մեր քաշած օրը,

Ոչ հինն էր մի բան, ոչ էլ՝ այս նորը:

Տերերն ուրացան խոստում ու երդում,

Անգործ-անճարի կաշին են քերթում:

Մի՞թե պատրանք է՝ մտքի հորինած,

Ազատ ու անկախ երկիրն օրինաց:

ԱՆԱԿՆԿԱԼ ՇՐՋԱԴԱՐՁ

Ճակատագրի հեգնանք է թունոտ,

Որ մարդ ունենա առողջ ձեռ ու ոտ,

Եռանդով լցված՝ աշխատել ջանա,

Բայց գործ չգտնի , նստի, մնջանա,

Նստի ողջ տարին, նայի   չորս պատին՝

Քաշված ու մաշված, անհույս- անպատիվ:

Ու՞մ մտքով կանցներ, ո՞վ էր հավատում,

Որ կհայտնվենք չոր անապատում՝

Շշմած- շփոթված, ծարավ, անոթի՝

Նման Մովսեսի տարաբախտ հոտի:

 Կամ ազգերն անջատ կխփեն վրան,

Ոչ առաջվա պես սիրով՝ դուռ- դռան,

Կապրեն խռովխեթ՝ իրարից սառած,

Անգործության մեծ այս համատարած:

***

Եկ վայելենք գինին կարմիր,

Հյութն անապակ հայոց վազի,

Ցանկանք իրար առողջ մարմին՝

Հոգով մաքուր և անբասիր.

Հասնենք իրար ամեն ինչում,

Միշտ մարդ մնանք մարդամիջում: 

                                          8.01.09թ.

 ***

-Տաք է տեղդ, կուշտ ես իմ շուն,

Էլ չես հաչում, վրա քշում՝

Օտար մարդուն, անգամ գողին,

Սառն ես նայում քեզ պահողին:

Շունն սկսեց պոչը շարժել.

-Ների'ր, տե'ր իմ , քեզ եմ քաշել:

***

Չարիքի զարթոնք, աղետի տարափ,

Արարող ոգու ուժերի հյուծում:

Խիղճն ու հավատը՝ հոգեդարձ կարապ

Հին ու նոր դարի սահմանագծում:

Մեր շուրջը որբեր, հառաչ խլաձայն,

Անօգ բազմություն, զրկանքներ ու սով,

Գնում ենք՝ ընկած մի թերմաշ կածան,

Փրկարար ուղի գտնելու հույսով: 

                                         6. 04. 99թ.